Zwavel, Koolstof en Stikstof op aard !?

[MicroMacro]

Is het niet dat de moleculen die verantwoordelijk zijn voor hetgeen we ruiken, in ons leven en in de natuur, bijna altijd oftewel zwavel,koolstof of stikstof bevatten ?
S, C, N zorgen dus voor een "natuurlijke" geurigheid van hetgeen we ruiken.
Andere geurige stofjes zoals jodium, chloor, zijn niet echt natuurlijk en komen ook niet veel voor.
Mijn vraag is nu waar S, C, en N "kwantitatief" op aard het meest voorkomen ?
Mijn vermoeden ? :
Zwavel als sulfaten in zeeën en oceanen.
Koolstof in al het leven op aard en zee.
Stikstof als distikstofgas N2 in lucht (3/4'de van de lucht).

[Z4x]

Stikstof (N2) kan je niet ruiken, maar in de vorm van ammonia bijvoorbeeld wel.
Ik denk dat 99% van de geuren die wij ruiken van 'biologische oorsprong' zijn en dus organische verbindingen zijn: https://nl.wikipedia.org/wiki/Organische_verbinding
Hier zitten vooral C, H en O in. Dit zijn geen losse atomen, maar voornamelijk moleculen waarbij denk ik de vorm (zoals lengte) al veel invloed heeft op hoe de geur wordt waargenomen.
Ik vind geur "lastige materie" omdat het heel erg subjectief is en het vaak lastig is te herleiden wat je nu precies ruikt. Bijvoorbeeld de geur die je ruikt bij regen is niet de regen zelf, maar zijn bacteriën of planten: http://www.onweer-online.be/forum/topic ... -na-regen/

[Pyrochemistry]

De conclusie wat betreft het voorkomen van bepaalde elementen op het land of in de zee is volledig incorrect. De meeste organische verbindingen die aanwezig zijn inderdaad om ons heen gevormd in biologische systemen; denk aan bacteriën, zoogdieren, insecten etc. Toen de aarde ontstond waren er waarschijnlijk nauwelijks organische verbindingen. Hetzelfde geldt voor zuurstof, dat was wellicht pas aanwezig nadat de eerste fotosynthetische organismen ontstonden.

Het is wel zo dat bepaalde klassen verbindingen met overeenkomstige functionele groepen soortgelijke geuren hebben. Zwavel (mercaptanen etc.) en stikstof houdende (amines) organics stinken wel vaak echt ontzettend. Mercaptanen en thioethers komen soms voor bij het verrotten van biologisch materiaal dat zwavelhoudende eiwitten bevat. Hoewel vluchtige anorganische sulfiden en oxides van zwavel ook echt goor kunnen ruiken, SO2 bijvoorbeeld komt massaal vrij bij vulkaanuitbarstingen. Amines ruiken vaak naar vis en soms rot vlees. Cadaverine is een hele beruchte die vrijkomt bij rottend vlees door de bacteriële omzetting van lysine, een aminozuur in eiwitten.

Vluchtige verbindingen (over het algemeen echt kleine moleculen) vermengen zich makkelijk met de gassen waaruit de lucht bestaat die je inademt, als gevolg komen die moleculen dan gemakkelijk in je reukorgaan terecht.

Reuk als mechanisme op zich is gecompliceerd, er bestaat zelfs een kwantummechanische theorie die reuk probeert te beschrijven. Een andere is dat de geur alleen bepaald wordt door de structuur van het molecuul.

Buiten het hele geur-verhaal om, is waterstof (H) by far most het meest voorkomende element in het universum, daarna komt He, dat op sterren gevormd wordt door fusie. Alle andere zwaardere elementen worden ook gevormd op sterren, maar daarbij zijn heftigere fusie-condities nodig, bijvoorbeeld een super-nova o.i.d. Op aarde zijn alle elementen die nodig zijn om leven mogelijk te maken, het meest abundant. Maar ook Si en andere lichte metalen komen veel voor.

[Wouter]

Ik snap de vraag niet zo goed. Ik denk dat zwavel en koolstof in veel grotere mate in de aardkorst (mineralen) voorkomen dan op het aardoppervlakte (leven). Chloor komt bovendien bijzonder veel voor op aarde in de vorm van chloride, maar dat heeft geen geur vanwege het sterke ionogene karakter van diens verbindingen waardoor ze niet vluchtig genoeg zijn om te kunnen ruiken.

[MicroMacro]

Ik snap de vraag niet zo goed. Ik denk dat zwavel en koolstof in veel grotere mate in de aardkorst (mineralen) voorkomen dan op het aardoppervlakte (leven). Chloor komt bovendien bijzonder veel voor op aarde in de vorm van chloride, maar dat heeft geen geur vanwege het sterke ionogene karakter van diens verbindingen waardoor ze niet vluchtig genoeg zijn om te kunnen ruiken.

Er is inderdaad geen link tussen waar S, C, en N het meest voorkomt, en hoe je het heden ten dage ruikt.
Maar waarschijnlijk wel" verre verbanden" tussen geurstofjes met S, C, en N en hun kwantitatieve opslag op aard.
...
Ik dacht dat de aardkorst uit siliciumgesteentes bestaat. Ik dacht ook met bijna geen zwavel en koolstof; of vergis ik mij ?
En kolen, en aardolie, en aardgas komt oorspronkelijk van prehistorisch leven.

[Wouter]

Silicaten zijn veelvuldig aanwezig, maar de aardkorst is groot en daarom tellen sporen van andere elementen al snel op. Het aardoppervlakte is daarentegen relatief klein, ik betwijfel of dat een groot deel van de totale koolstof en zwavel bevat.
Dit is een wiki-artikel over het voorkomen van elementen in de aardkorst. Dat zijn met name schattingen, omdat we niet al te diep in de aarde hebben gegraven, maar het geeft een idee van het voorkomen van elementen op aarde. Koolstof en zwavel komen in significante hoeveelheden voor.

Ik denk dat de voornaamste reden van het ruiken van deze organische verbindingen is het gemak waarmee ze gevormd worden en hun relatieve vluchtigheid. Daarbij zijn koolstof-zuurstof bindingen sterk polair en kunnen ze gemakkelijk waterstofbruggen vormen, één van de bekendste mogelijkheden waarop een molecuul kan binden aan eiwitten in het lichaam. Deze organische moleculen zijn met name covalent gebonden, wat er voor zorgt dat ze een relatief hoge vluchtigheid hebben waardoor ze gemakkelijk op te nemen zijn in ons reuksysteem.

[Ragbips]

Anorganische verbindingen zoals van osmium, telluur en seleen stinken anders ook flink.
Volgens mij is het met sterk prikkelende stoffen zoals zwavel- en stikstofoxides en ammonia eerder zo dat je ze via je pijnzin opmerkt dan via je reukzin.